Wednesday, April 2, 2008

Aku Ada Kawan...

Ramai sudah jadi kawan-kawan aku. Ada yang aku ingat lakat lagi nama bisidorang, ada jua yang kelupahan. Bukan ambong, cuma inda pangingat kediaku ani sudah. Palupa mengkali. Tapi dalam banyak kawan-kawanku, kawan-kawanku sama belajar di Universiti yang banar-banar lakat ku ingat nama bisidorang (bukan nama banar, panggilan saja).

Masa ku mula belajar di Universiti dulu, antara yang mula-mula ku bekawan, Norm namanya. Badan bagak basar tinggi, muka macam Bosnia. Urang Marudi... pandai main gitar (walaupun satu string saja). Pandai belagu, mambuat lagu sama terer jadi urang pangingar (bising kedia ani). Urang ani tah yang mula-mula mengajar kediaku mengajar main gitar. Lakat lagi ku contact kedia ani sampai karang ani. Keraja di KL sudah tia. Selalu mambawa kediaku jamming di KL dulu. Katanya "hantam saja main!"... Macam tah ku merati main apa-apa.

Eddy... hmmm aku pun inda pandai kan start dari mana. Kedia ani antara manusia yang kalau bekurapak, semua benda normal jadi cali!!! Ada suatu ketika masa kami baru-baruan mangunjar di mana KLIA (baru siap), ayong pusing-pusing di Shah Alam mangunjar jeraya ke KLIA. Tapi kedidia ani dangan tiba-tiba madahkan.. "Bah, tu nah kapal terbang... apalagi, follow lagi, sure sampai KLIA punya!" Apalagi, kami pun pusing stereng, masuk gear kan manguyong bilun atu (inda lojik kan manguyong bilun). Last-last kami ketawa lakak-lakak sabab.. apahal kan manguyong bilun terabang... FUTILE ATTEMPT!

Jake... ani lagi satu! Muka macam Hasnol (penyanyi) tapi belagu pun sabuting pun inda pandai. Pandai main royal.. tapi kalau kalah... ready saja kana sipak terajang...!!!! Dalam saumur hidup ku, ada 2 kali nganya kedia ani marah. Sekali marah pasal kalah main Royal... sekali lagi pasal marah urang lain (aku pun inda tau apahal.. suka-suka nganya mengkali???)

Iswandy.. ani antara urang yang ku kenal paling lama. Buleh diibaratkan macam "ANU" dalam apa-apa situasi. Bermaksud, kalau ada masalah apa-apa pun, cakap saja semua pasal Is. Karang everything semua ok. Kedia ani adalah jelama paling cun kalau dikatakan macam "Scape-Goat". Jadi kalau rumah hangus ka... duit habis kaa... atau inda pegi kelas ka.. cakap saja semua pasal Is... everything will be OK after that.

Jazmi... adalah satu-satunya manusia paling palupa dalam dunia. Mana inda, buat spare key motosikal sampai 10 pun buleh hilang semua sabab lupa taruh di mana. Pegi keraja naik motosikal pun lupa pakai helmet walaupun sudah bejalan sampai 2KM dalam KL. Aneh.. tapi banar ni. Bukan setakat helmet.. kasut keraja pun buleh lupa. Turun keraja pakai selipar nganya. Kalau bisai inda jua dahal.. ani pakai selipar jepun macam pegi toilet. Keraja di Bank... bagi malu eh.... Ani tah antara manusia yang mana kalau parking motosikal di dalam bandar KL, buleh tinggalkan kunci atas motosikalnya sambil bejalan-bejalan inda perasaan tertinggal barang. Nasibnya baik saja.. kalau inda, sudah 50 kali mengkali motosikalnya kana curi.

Awie.. ani ustaz paling ku heran. Cakap arab macam ku kurapak Limbang. Tapi pakai seluar puntung baju sampang nganya jalan di Sungei Wang. Ani tah manusia yang senantiasa accident. Kalau diikutkan sejarahnya, kedia ani sudah accident hampir 5-6 kali pakai motosikal. Kabal mengkali!!! Nasih baik jua ku bekawan kedia ani, mun inda inda pass kali ku course bahasa arab ku ani masa di Universiti. Mana inda, urang lain yang ku minta ajar bahasa arab, di translate dalam bahasa Kelantan.. DUH!!! Lagi tah ku inda paham.. nasib baik ada Awie, dapat jua translate dalam bahasa melayu campur-campur Sarawak.

Garf..!!! Hahahaha, yang ani special breed. Kalau urang lain kan membuat biography pasal urang lain, inda akan sebagus macam kedia ani. Sebab kalau kedia becerita... ketani mendangar macam ketani dalam ceritanya jua. Anitah satu-satunya manusia yang ku tau, mandi lebih dari 1/2 jam. Kalau kan bawa kedia bejalan ke KL, lapas atu kedia madahkan kan mandi... bah, tidur tah dulu... sampat lagi tu.

Anis... ani pelawak ka apa kedia ani?? AKu pun inda tau. Tapi kedia ani tah yang banar-banar Pertama punya followers. Kalau kan bawa kedia ke KL.. jangan lupa ke Pertama.. The true PERTAMIS. Beli seluar jeans Lee (anti-fit) tapi bila pakai... fit jua jadi nya. Lampoh... inda kan nampak lihir sudah. Bangun dari katil pun inda tebuai.

Adeng... hmmm, kedia ani semua buleh! Bawa saja kemana-mana, semua buleh. Inda ada yang inda buleh. Kalau marah, macam kanak-kanak. Pengarasi jua sama penyamal. Tapi yang bagusnya, kalau pengambang.. kambang kampis tia hidungnya. Umur sudah tua.. tapi badannya karang ani macam urang darjah 5.

Apai... nama Apai... tapi bukannya bangsa lain. Urang melagau kedia macam atu. 3-4 tahun ku kenal kedia ani, baru tah ku tahu nama banarnya. Yang ani kan dipadahkan macam urang lain inda jua. Pakai seluar 3/4 panjangnya.. tapi basar. Baju lusuh... suka bejalan inda meliat kiri kanan. Aku pun inda kenal kedia ani sebelum masuk tahun 2 dalam universiti. Suka main game PSone masa dulu.. aku pun ikut-ikutan jua jadinya. Kedia ani suka buat benda yang urang lain inda buat.. atau inda berani urang buat. Sometimes.. inda masuk akal jua. Tapi kalau urang kenal kedia ani... kana akali jua mengkali ulehnya. Macam urang inda tau apa-apa.. tapi apa-apa saja di tau nya.. aku pun heran. Google-man mengkali??

Wak... Anitah manusia yang senantiasa betapok. Banyak urang inda kenal kedia ani sabab malar betapa main game saja. Putih kulitnya macam bepanau seluruh badan rupanya. Mana inda, main game 26 jam sehari, 1 jam keluar bilik pigi mandi. Atu pun malam. Pandai manggunting rambut... rambut ku selalu jua digunting nya.

Jani.. ani tah manusia paling pelik dan aneh. Last aku jumpa kedia ani tahun 2002. Katanya kedia keraja jadi polis. Office nya di subalah Putrajaya.... huh??? Subalah mana?? Bah atu dalam name card nya.. Aku rasa kedia ani ada masalah kurasa.

Apa-apahal pun, ramai lagi kawan-kawanku yang ku jumpa di Universiti ani. Apa yang best, dorang ani tah yang kami sama-sama belapar, makan, main Royal, main game.. sama lepak dan sama-sama inda bausin. Inda kisahlah apa kami buat masa atu, karang ani semua dorang ani ada hidup masing-masing. Ada yang kaya.. ada yang sama macam dulu. Tapi yang samanya, dorang ani tah yang sama-sama bahidup dangan aku dulu. Susah sanang.. semua sama-sama. Inda makan seminggu atu, kira sudah kebiasaan.... bukan macam kanak-kanak karang ani, usin kurang RM50 saja, sudah talipun rumah minta duit. Kami ada duit RM10 atu, kira buleh dikira KAYA RAYA.. berkongsi sama rata.. membali maggie ratah ramai-ramai!!! NASI?? Atu makanan urang kaya tu!!!

No comments: